Τον τίτλο της πιο ελεύθερης οικονομίας του κόσμου έλαβε το Χονγκ Κονγκ, ήδη από το 1994, στην κατάταξη του συντηρητικού αμερικανικού ινστιτούτου American Heritage Foundation. Οι συντάκτες του καταλόγου επαίνεσαν τους χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές της πρώην βρετανικής αποικίας, την έλλειψη δασμών, την ακμάζουσα χρηματαγορά και τη μικρή κυβέρνηση.
Τα γνωρίσματα αυτά του Χονγκ Κονγκ κρύβουν, όμως, περίπλοκη πραγματικότητα, ενώ η πρόσφατη υιοθέτηση κατώτατου μισθού κάνει πολλούς επενδυτές να αναρωτιούνται εάν η ανεξάρτητη περιοχή εγκαταλείπει σταδιακά το φιλελεύθερο πρότυπο. «Παρότι παραμένουμε πιο πιστοί στο φιλελεύθερο μοντέλο από ότι άλλα κράτη, η κυβέρνηση υιοθετεί όλο και πιο συχνά τη στάση του κράτους-προστάτη», λέει ο Πίτερ Ουόνγκ, επικεφαλής του νεοφιλελεύθερου ινστιτούτου Lion Rock.
Αν και το κατά κεφαλή ετήσιο εισόδημα στο Χονγκ Κονγκ είναι υψηλό, φθάνοντας στα 30.000 ευρώ, η μισθολογική ανισότητα είναι έντονη και έχει καταστεί σημείο πολιτικής και κοινωνικής τριβής. Πάνω από το ήμισυ του πληθυσμού εξασφαλίζει λιγότερα από 1.000 ευρώ το μήνα, ενώ το κράτος αναγκάζεται να προσφέρει επιδότηση ενοικίου σε 50% του πληθυσμού, λόγω της υψηλής αξίας της γης και των ενοικίων.
Η κυβέρνηση του Χονγκ Κονγκ εμπλέκεται, όμως, και σε άλλους τομείς, που προκαλούν την έκπληξη των παρατηρητών. Το κράτος είναι έτσι μέτοχος στην Disneyland Hong Kong, που λειτουργεί με απώλειες από την εποχή των εγκαινίων της, το 2005. Την ίδια ώρα, η πόλη είναι ο κύριος μέτοχος στην εταιρία MTR, διαχειρίστρια του μετρό και του υπέργειου σιδηροδρόμου της πρώην βρετανικής αποικίας.
Οι χαμηλοί εταιρικοί και εισοδηματικοί φόροι σημαίνουν ότι η κυβέρνηση εξαρτάται από την πώληση γης για τη χρηματοδότησή της. Η πολιτική αυτή, όμως, έχει ενισχύσει την πεποίθηση ότι η κυβέρνηση του νησιωτικού κράτους ευνοεί τους εύπορους μεσίτες και επενδυτές, εις βάρος των απλών πολιτών. Αντίθετα με άλλες προηγμένες οικονομίες, το Χονγκ Κονγκ δεν διαθέτει νομοθεσία που να ευνοεί τον ανταγωνισμό.
Πέρσι τον Ιούλιο, περισσότεροι από 200.000 πολίτες διαδήλωσαν στους δρόμους της πόλης κατά της διεύρυνσης του εισοδηματικού χάσματος και τις υψηλές τιμές κατοικιών. Αντιμέτωπη με τις πιέσεις αυτές, η κυβέρνηση υιοθετεί φιλο-λαϊκές θέσεις, με το διπλασιασμό των κοινωνικών δαπανών από το 1997 μέχρι σήμερα και τον περσινό προϋπολογισμό να προβλέπει μάλιστα εφάπαξ χρηματικό βοήθημα για κάθε κάτοικο, ύψους 600 ευρώ.
(kathimerini.gr με στοιχεία από BBC 14 Iανoυαρίου 2012)